Tryb Złoszczącego się i Impulsywnego Dziecka- czyli przewodnik po gorących emocjach.

Zarówno tryb Złoszczącego się Dziecka, jak i tryb Impulsywnego Dziecka przypominają Wrażliwe Dziecko pod tym względem, że pomimo bycia osobą dorosłą czujemy się w pewnych momentach jakbyśmy dalej byli dziećmi. Różnica jednak polega na tym, że oba te tryby związane są z tzw. gorącymi emocjami (np. wściekłość, irytacja, bunt).
Czy zdarzyło Ci się kiedykolwiek wpaść w złość z tego powodu, że przyjaciel odwołał wasze wspólne wyjście na miasto? Albo kiedy mama nie przygotowała twojej ulubionej potrawy, mimo że obiecała, że to zrobi? To właśnie wtedy Złoszczące się Dziecko przejmuje kontrolę i wyraża gniew, będący odpowiedzią na postrzegane niezaspokojone potrzeby lub niesprawiedliwe traktowanie. Niektórzy mogą zapytać: „Ale co jest złego w złoszczeniu się? Przecież tłumienie złości nie jest dla nas dobre”. I mają rację- złość jest bowiem niezbędna do prawidłowego rozwoju, gdyż pozwala nam ustalać własne granice i ich bronić. Jednak tym, co charakteryzuje uczucia i zachowania w tym trybie, jest ich przesadność i niestosowność, co praktycznie zawsze sprowadza nas na manowce. 

PRZYPOMNIENIE:
TRYB= TRWAŁY WZORZEC ZACHOWANIA

Impulsywne Dziecko działa pod wpływem chwilowego pragnienia przyjemności, przy tym nie respektując granic, potrzeb i uczuć innych. Jest to dziecko w naturalnym stanie, które nie potrafi zrezygnować z krótkoterminowej nagrody w imię późniejszych korzyści. Osoba dorosła w tym trybie zaś sprawia wrażenie niecierpliwej i rozpieszczonej. Tryb Impulsywnego Dziecka należy do jednej z odmian trybu Złoszczącego się Dziecka, dlatego dla jasności przekazu na określenie wspominanych zaraz uczuć będę używać jednego terminu „tryb Złoszczącego się Dziecka”. 

Ów tryb wiąże się z wieloma różnymi uczuciami oraz reakcjami Jednak to, co kluczowe to zrozumienie, które z tych odczuć/reakcji dominuje w danej sytuacji i z czego ono wynika. Oto kilka z nich;

• ZŁOŚĆ
  kiedy dominuje czujemy dużą frustrację, w wyniku niezaspokojenia naszych potrzeb emocjonalnych. Jesteśmy wtedy rozdrażnieni, co może prowadzić do zachowań, takich jak ubliżanie, krzyk czy ogólnie przemoc
  
• WŚCIEKŁOŚĆ
  przejawia się podobnie jak złość, jednak reakcje mają większy stopień nasilenia. Jest ona intensywniejsza i trudniejszą do opanowania emocją niż złość
  
• IMPULSYWNOŚĆ
  charakteryzuje się zaspokajaniem aktualnych pragnień bez względu na późniejsze konsekwencje. Pragnienie staje się najważniejsze. Po pewnym czasie zdarza się, że osoba uznaje owe zachowanie za niewłaściwe i żałuje swego impulsywnego zachowania
  
• BUNT
  wyzwala zachowania buntownicze lub pasywno-agresywne. Często bywa odpowiedzią na poczucie niesprawiedliwości
• ROZPIESZCZENIE
  osoby będące rozpieszczane w dzieciństwie, w dorosłości w wyniku braku tolerancji ich roszczeń przez społeczeństwo, mogą często czuć się urażone

• BRAK DYSCYPLINY
  osoby z brakiem dyscypliny mają trudność z wypełnianiem nudnych obowiązków, prokrastynują, co skutkuje w zaniedbywaniu ważnych spraw, mogąc powodować liczne problemy życiowe. 

Tryb Złoszczącego się Dziecka we wszystkich swoich odmianach, ma swoje źródło w dzieciństwie. Do jego ukształtowania mogło dojść na wiele różnych sposobów. Być może byłeś niesprawiedliwie traktowany przez nauczycieli czy bliskich? A może rodzice przymykali oko na twoje nieposłuszeństwo i nie wyznaczali Ci granic? To wszystko zbiera swoje plony w dorosłości i powoduje, że owy tryb uaktywnia się znienacka w najmniej odpowiednich sytuacjach. Na szczęście istnieje sposób, aby ujarzmiać swojego wewnętrznego złoszczącego się buntownika. 

1. Pierwszym krokiem jest zidentyfikowanie sytuacji, w których uruchamia się Twój tryb Złoszczącego się Dziecka
2. Zastanowienie się, która z Twoich potrzeb pozostaje niezaspokojona w danej sytuacji 
3. Znalezienie nowych, zdrowych sposobów na zaspokajanie tych potrzeb

Aby dotrzeć do swojego Złoszczącego się Dziecka warto zastanowić się nad pochodzeniem tego trybu. Oto najczęstsze jego źródła:

• Niewystarczająca autonomia- np. matka w dzieciństwie ingerowała w przyjaźnie dziecka bądź wygłaszała zawstydzające uwagi w obecności innych. Tego typu zachowania mogły prowokować buntownicze zachowania, które uległy utrwaleniu i pozostawiły po sobie trwały ślad
• Modelowanie złości lub impulsywności- uczymy się m.in. przez obserwowanie innych, dlatego jeśli np. twój ojciec wyrażał swoje potrzeby w sposób impulsywny bądź agresywny to mogłeś się nauczyć, że takie zachowanie jest normalne, a  w swoim życiu dorosłym możesz zachowywać się podobnie ze względu na brak lepszego wzorca do naśladowania
• Brak granic w dzieciństwie- czasem rodzice wybierają drogę na skróty w wychowywaniu własnych pociech. Chcąc zapewnić im wszystko co najlepsze przy uniknięciu konfliktów zapominają o stawianiu im zdrowych granic, które to są niezbędne w prawidłowym rozwoju dziecka

Kolejnym sposobem na okiełznanie wewnętrznego Złoszczącego się Dziecka jest nauka praktycznych sposobów radzenia sobie ze złością, najlepiej przy pomocy terapeuty. Oto kilka z nich:

• Zwracaj uwagę na wczesne sygnały złości- jeśli szybko na nie zareagujesz, może zachowasz jasność umysłu i nie wybuchniesz
• Wyrażaj złość stopniowo- zacznij od wyrażenia jej spokojnie 
• Zrób sobie przerwę- weź głęboki oddech lub zacznij odliczać 
• Stosuj ćwiczenia wyobrażeniowe- wyobraź sobie szczegółowo sytuację, w której włącza się Twój tryb Złoszczącego się Dziecka i postaraj się zwizualizować swoją odmienną reakcję w danej sytuacji. 

Jednak pamiętaj: nie bądź dla siebie zbyt ostry, a tym bardziej nie obwiniaj swoich rodziców. Bowiem idealne dzieciństwo i idealni rodzice nie istnieją, a popełniane błędy często mogą wynikać ze zwyczajnego braku świadomości niektórych zjawisk.  Każdemu zdarza się czasem zachować jak złoszczące się, uparte lub rozpieszczone dziecko. Umiejętność zauważania swoich trybów i zdolność do przyznania się do niewłaściwego zachowania stanowi ogromny krok w dokonującej się w Tobie zmianie