Czy będąc wśród ludzi można czuć się samotnym?

Czym jest samotność?

Zacznijmy od rozróżnienia dwóch pojęć, które mogą być ze sobą mylone. Samotność i osamotnienie.

Choć w potocznej mowie bywają używane zamiennie, warto pamiętać, że samotność to stan odosobnienia, przebywania w pojedynkę. Może być wyborem i mieć pozytywny wydźwięk: jako czas bez ludzi poświęcony autorefleksji, relaksacji czy rozwojowi osobistemu. Nie zawsze wiąże się więc z trudnymi emocjami, często wynika z wyboru.

Osamotnienie z kolei jest stanem bolesnego odrzucenia lub izolacji przez otoczenie. Brak wsparcia i przynależności pojawiają się również w sytuacji utrzymywania licznych znajomości.

Współcześnie osamotnienie dotyka coraz więcej osób. Wpływ na taki stan rzeczy może mieć zmniejszenie liczby bezpośrednich, realnych kontaktów poprzez propagowanie portali społecznościowych jako wirtualnej alternatywy prowadzenia życia społecznego. Internet jest przestrzenią, w której każdy może kreować swój obraz zgodnie z własnymi pragnieniami tego, jak chce być postrzegany, przybierając kolorowe barwy w prezentowanym za pomocą social mediów życiu prywatnym czy zawodowym. I choć dostępność do ludzi wydaje się być ułatwiona, bo można mieć kontakt ze społecznością z niemal całego świata, to często relacje te dalekie są od głębokich więzi: brakuje rozmów zapraszających do wewnętrznego świata, możliwości wspólnego spędzenia czasu.

Naturalnie nie tylko Internet przyczynia się do poczucia izolacji. Zabieganie, nieustanna presja czasu, budowanie kariery zawodowej, wzbogacanie się. To tylko kilka z wielu czynników, które wpływają na budowaniu więzi, mających zaspokoić prawdziwą bliskość z drugim człowiekiem. W efekcie, wiele z zawieranych kontaktów ma charakter powierzchownej relacji.

Warto nadmienić, że doświadczanie alienacji może negatywnie oddziaływać na jakość życia psychicznego człowieka: prowadząc do trudności w radzeniu sobie z nieprzyjemnymi emocjami, zarządzania stresem, a nawet stanów lękowych. Może też dotykać zdrowia fizycznego, zwiększając ryzyko chorób zakaźnych i niedokrwiennych, osłabienie układu immunologicznego (Bruhn, 2011).

Dlaczego czujemy się samotni wśród ludzi?

Ekspresowe tempo życia utrudnia budowanie głębokich relacji, często ograniczając się do   kurtuazyjnej wymiany wiadomości. Choć komunikatory mogą wydawać się znacznym ułatwieniem kontaktów, realnie wpływają na osłabienie więzi, dając złudne poczucie bycia w jakościowej relacji, która może opierać się na pobieżnej komunikacji, jedynie zahaczającą o ważne tematy.

Innym aspektem, mogącym wpływać na poczucie osamotnienia jest lęk przed odrzuceniem, powodujący problemy z emocjonalną otwartością na innych ludzi, co może znacznie ograniczać potencjał relacji.

Czy wobec tego można czuć się osamotnionym wśród ludzi – Tak, można.

Czy można temu zaradzić? Oczywiście.

1. Zadbaj o satysfakcjonujące kontakty

Uwagę przekieruj na jakość, a nie ilość. Skup się na relacjach, opierających się na chęci prawdziwego i bezinteresownego uczestnictwa w Twoim życiu.

Inwestuj swój czas i energię mądrze – dbaj o relacje dające Ci poczucie bezpieczeństwa, wzajemne wsparcie i inspiracje do rozwoju osobistego. Zwracaj uwagę na autentyczność, otwartość i zaangażowanie, bo możliwość bycia sobą w kontakcie z drugim człowiekiem pozwala tworzyć głębokie i wartościowe związki. Nie bój się odcinać od znajomości, które są powierzchowne, przejawiają toksyczne zachowania czy manipulacje. Pamiętaj, że Twoja energia jest cenna, więc kieruj ją tam, gdzie spotyka się z prawdziwą troską i zrozumieniem.

2. Poszukaj społeczności hobbystycznych, lokalnych, których zainteresowania są spójne z Twoimi.

Dołączanie do tego typu grup pozwala zarówno na rozwijanie pasji, jak i budowanie relacji z ludźmi, dzielącymi Twoje upodobania. Wspólne doświadczenia, liczne rozmowy na ulubione tematy pozwalają się zbliżać i sprzyjają autentycznym więziom. Niezależnie od tego, czym się pasjonujesz, otaczanie się ludźmi o podobnych zainteresowaniach sprawi, że spędzanie czasu będzie bardziej satysfakcjonujące.

3. Zadaj sobie kilka pytań

Czy Twoje poczucie osamotnienia wynika rzeczywiście z braku bliskich osób, czy może nieświadomie dystansujesz się od tych, którzy chcieliby się do Ciebie zbliżyć?
Czy odczuwasz lęk przed bliskością i przejawiasz trudności w otwieraniu się na ludzi?
A może zdarza Ci się sabotować kontakty w obawie przed oceną?

Niskie poczucie własnej wartości może sprzyjać dystansowaniu się od innych, z obawy przed bolesnym odrzuceniem lub brakiem wiary, że możesz zasługiwać na głęboką, zdrową relację.

Świadomość mechanizmów, które mogą blokować Cię przed łączeniem się z ludźmi to pierwszy krok do zmiany i otwarcia się na autentyczne, budujące więzi.

4. Wyrażaj siebie poprzez komunikowanie swoich myśli i uczuć.

Otwartość emocjonalna, choć bywa trudna, zbliża ludzi do siebie. Dzięki temu możliwość poznania drugiej osoby staje się bardziej dostępna – to klucz do budowania relacji, w których możesz poczuć się naprawdę dostrzegany i rozumiany. Mów o swoich uczuciach i potrzebach, dziel się tym, co zadziewa się w Twoim wewnętrznym świecie – bo to właśnie szczerość pozwala wejść na głębszy poziom więzi.

Mimo, że otwartość emocjonalna może wydawać się ryzykowna, to odsłaniając swoją wrażliwość i dzieląc się swoimi przeżyciami wewnętrznymi, pozwalasz innym poznać siebie w pełnej, niedoskonałej odsłonie, nie ukrywając wad i pozwalając docenić zalety. To umożliwia zbudowanie naprawdę silnego, pełnego zaufania i akceptacji kontaktu.

5. Ogranicz życie online

Zainwestuj swój cenny czas w relacje „w realu”. Nie skupiaj się na wirtualnych kontaktach, które często nie wychodzą poza komputer, a zamiast scrollować ekran, spróbuj świadomie poświęcić więcej uwagi ludziom wokół Ciebie. Spotkaj się na żywo, porozmawiaj bez pośpiechu, spędź czas na wspólnych aktywnościach. Budowanie więzi wymaga obecności i zaangażowania, a relacje pielęgnowane twarzą w twarz są bardziej satysfakcjonujące i trwałe. Ograniczenie czasu online pomoże Ci również skupić się na „tu i teraz”, co sprzyja głębszemu doświadczaniu codziennych chwil i większej autentyczności w kontaktach.

Zarówno samotność, jak i poczucie osamotnienia to stany, które pełnią ważną funkcję w życiu. Samotność – pomaga w rozwijaniu świata autorefleksji, samopoznaniu, a osamotnienie do spotkania z tymi częściami siebie, które wychodzą na światło dzienne w najtrudniejszych, emocjonalnych momentach życia, stanowiąc impuls do zmiany. Bo – jak mawiał Jung – tam, gdzie pojawia się największy lęk, tam znajduje się droga do dokonania zmiany.